Een zweethut is een bolvormig bouwwerk van wilgentakken. Om dit bouwwerk te maken zijn 16 wilgentakken nodig. Deze wilgentakken worden gedeeltelijk in de aarde gestoken en vervolgens naar elkaar toegebogen. Onderling worden deze met elkaar verbonden en voorzien van meerdere ringen rondom, zodat er een stevig bouwwerk ontstaat. De zweethut wordt op de dagen dat deze wordt gebruikt, bedekt met 4 lagen wollen dekens. Van oorsprong werden hier huiden van o.a. de Bizon voor gebruikt. In de zweethut, ook wel Inipi (huis van de adem) genoemd, is in het midden een stenen put gemaakt. Hierin worden de vuurrode stenen gelegd, wanneer de ceremonie gaat beginnen.

Wat houdt een zweethut ceremonie in?
Een zweethut ceremonie is een rituele opschoning welke al eeuwenoud is. De native Americans (Indianen, de oorspronkelijke bewoners van Amerika) gebruikten de zweethut om zich op meerdere lagen op te schonen. Een opschoning kan op meerdere lagen plaats vinden: emotioneel, fysiek, mentaal en spiritueel.
Door de vuurrode stenen, welke buiten de hut door het vuur gedurende anderhalf tot twee uur zijn verhit, en de combinatie van water en kruiden zal er in de hut stoom ontstaan. Deze stoom, samen met de hitte, is het begin van de ceremonie. Alvorens de stenen in de hut worden gebracht, zullen de deelnemers hun plek in de hut innemen. De deelnemers zitten rond de put. Aan beide kanten van de deur zitten de watergieter en een begeleider.

De zweethut ceremonie zal 4 rondes duren, waarbij bij elke ronde een windrichting en een element wordt geëerd. Gedurende deze rondes zal er onder andere worden gedeeld en gezongen, ook zullen er stiltes zijn. Na iedere ronde zal er een korte pauze zijn, waarbij er door de vuurhoeders water wordt aangedragen. Hierna zal de watergieter wederom om vuurrode stenen vragen en de volgende ronde aanvangen. Hoewel we in een maatschappij leven, waarin tijd een belangrijke factor is, zal gedurende de zweethut ceremonie “Indian time” gelden. Deze “Indian time” houdt in dat we niet met tijd bezig zijn, maar dat we de energie en de warmte van de stenen gebruiken als leidraad.